í síðustu færsu minni endaði ég á því að ræða um færeyjar. þar sem ég er ýkt skotin í færeyjum þá fór ég aðeins að pæla eftir brunann í rvk. þeir sem hafa komið til þórshafnar í færeyjum og víðar í því ágæta landi, sjá það nánast hvert sem þeir koma að færeyingar eru stoltir af sinni arfleifð. gömlu húsin þeirra fá að njóta sín og það er sko ekkert til að skammast sín fyrir!
þegar kemur að því að fara að endurbyggja eða að byggja nýtt á horni lækjargötu og austurstrætis koma að sjálfsögðu ýmsar hugmyndir. byggja eins hús, byggja stærri hús en í sama stíl og þau sem fyrir voru eða risastóran glergöndul. sitt sýnist hverjum...
stundum finnst mér að íslendingar hafi einhverja minnimáttarkennd yfir byggingasögunni. hvað með það þó að við séum ekki með risastóra skýjakljúfa í miðbænum sem skyggja á sólina þegar hún loksins glennir sig? ef ferðamenn vilja sjá skýjakljúfa mega þeir bara fara eitthvað annað (t.d. í kópavoginn....heheheh....), það er nóg af þeim annars staðar!
við eigum að vera stolt af sögunni okkar því hún er einstök, það er engin önnur þjóð sem getur státað af annarri nákvæmlega eins.